“… Το υπουργείο Οικονομικών επεξεργάζεται ένα σύστημα που θα εισπράττει προκαταβολικά φόρους για τα εισοδήματα και την περιουσία των φορολογουμένων. Κάθε μήνα η εφορία θα εισπράττει προκαταβολικά τον ΕΝΦΙΑ αλλά και τον φόρο που αντιστοιχεί στα εισοδήματα που έχουν όχι μόνο οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αλλά και οι υπόλοιποι φορολογούμενοι (ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, εισοδηματίες)...”
Και μη χειρότερα δηλαδή, έτσι για να μπει ευχάριστα η εβδομάδα μας…
Έτσι κι αλλιώς πολλά επαγγέλματα έδιναν προκαταβολή φόρου. Η προκαταβολή φόρου δηλαδή δεν είναι κάτι καινούργιο. Το καινούργιο είναι ότι δεν είναι προκαταβολή αλλά προπληρωμή -δηλαδή δίνεις ένα χρόνο νωρίτερα, όλο το πόσο του φόρου για τα εισοδήματα που ΠΙΘΑΝΟΝ θα εισπράξεις-, και επίσης πρέπει η καταβολή να γίνεται κάθε μήνα... για το επόμενο έτος… Εσείς δεν ξέρω πως το λέτε αλλά στον καλλιτεχνικό χώρο ονομάζεται, νταβατζιλίκι, μπραβιλίκι, ή προστασία.
Σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, νταβατζιλίκι είναι κάθε μορφής προστασία που παρέχεται από ισχυρούς σε αδύναμους, με οικονομικά οφέλη για τους πρώτους. Στην προκειμένη περίπτωση ισχυρός είναι το ΥΠΟΙΚ και αδύναμοι όλοι εμείς. Επίσης, το λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη αναφέρει ότι το νταβατζιλίκι, είναι το θράσος, το νταϊλίκι, οι παλληκαρισμοί και γενικά ότι συνθέτει τη συμπεριφορά του νταβατζή…
Για να το καταλάβετε το θέμα έχει ως εξής:… ο προαγωγός, -το παράσιτο που εκμεταλλεύεται πόρνες- αν ακολουθήσει την τακτική του Ελληνικού κράτους θα δεσμεύει -λαϊκά θα κλέβει- όχι μέρος της αμοιβής της εκδιδομένης, αλλά ολόκληρο το ποσοστό της πιθανής αμοιβής της για τον επόμενο χρόνο.
Ο νταβάς δηλαδή, θα παίρνει αυτά που έχει σκεφτεί και έχει υπολογίσει, να παίρνει. Δηλαδή όσα του λείπουν… ασχέτως εάν εκείνη έχει δεν έχει δουλειά, έχει δεν έχει σπίτι, βρει δεν βρει πελάτη, έχει δεν έχει πέραση, να πάει να κόψει το λαιμό της για να τα βρει να του τα δώσει… αλλιώς ξέρετε τι θα πάθει η εκδιδόμενη… Που για να πούμε και του στραβού το δίκιο… και να είμαστε δίκαιοι, ο κανονικός γνήσιος νταβατζής δεν τα κάνει αυτά… Είναι πιο έντιμος από το κράτος… εάν πάρει η προστατευόμενη παίρνει και αυτός, εάν εκείνη είναι άρρωστη ή δεν δουλέψει ή εν πάση περιπτώσει δεν μπει χρήμα στο ταμείο, ούτε εκείνος εισπράττει…
Το Ελληνικό κράτος όμως, δεν είναι ένας απλός μονοκύτταρος νταβατζής. Είναι κάτι πιο σύνθετο: πρόκειται για συνδυαστικό υβρίδιο κατασκευασμένο από μαστρωπό, μπράβο, δήμιο, κακοποιό, εκτελεστή και φυσικά ψεύτη… Έχοντας λοιπόν, όλους αυτούς τους τίτλους τιμής, φυσικά είναι παντοδύναμο και απαιτεί από τον Έλληνα φορολογούμενο τρελή μπροστάντζα. Αφού όμως δεν υπάρχει δουλειά για τους εργαζόμενους και οι περισσότεροι είναι άνεργοι, δεν υπάρχει πελατεία για τους εμπόρους, δεν έχουν δουλειά οι επιχειρηματίες, δεν έχουν σύνταξη οι συνταξιούχοι, ζητάει προπληρωμή φόρου από τον Έλληνα γιατί γεννήθηκε, γιατί ζει, γιατί αναπνέει, γιατί σκέφτεται, γιατί ψηφίζει (νομίζει), γιατί ερωτεύεται, γιατί βρίσκει τρόπο να διασκεδάζει έχει δεν έχει άνεση, γιατί βουτάει στη θάλασσα, γιατί βολτάρει στο βουνό, γιατί γελάει, γιατί κοιμάται, γιατί ξυπνάει, γιατί ονειρεύεται…. ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο φόρος εισοδήματος πρέπει να αλλάξει όνομα και τίτλο… Κανονικά θα πρέπει να λέγεται φόρος ύπαρξης. Νταβατζιλίκι ανάσας. Νταβατζιλίκι μέχρι τελικής πτώσεως…
