Σας θυμίζει κάτι τo γνωστό bullying μεταξύ συμμαθητών;
«Σ΄ ακουμπάω ρε; Δεν σ’ ακουμπάω γιατί φωνάζεις;» λέει στον πιο αδύναμο της τάξης, ενώ το δάχτυλό του βρίσκεται λίγα εκατοστά από την μύτη, του μόνιμου θύματος. Όντως δεν τον ακουμπάει… αλλά το δάχτυλο εκεί… μπροστά από την μούρη του μικρού…
Η Δασκάλα σε απόγνωση, έχει κουραστεί από τις φωνές, τις μόνιμες διενέξεις, έχει εξάλλου, πολλά και σοβαρότερα να ασχοληθεί από τους καυγάδες των δύο παιδιών… Την ταλαιπωρούν άλλοι μαθητές με πολύ πιο σοβαρά θέματα… αλλά εξακολουθεί να μην μπορεί να βγάλει άκρη, «δεν ξέρω λύστε τα μόνοι σας….» μονολογεί και γυρίζει προς τον μαυροπίνακα… Ο μικρός όμως συνεχίζει να ωρύεται… Και ο μεγάλος όμως πάντα ψύχραιμος, υπερασπίζεται την αθωότητά του.
«Κυρία βλαμμένο είναι, εγώ δεν τον ακούμπησα… σε ακούμπησα ρε; δεν σε ακούμπησα…» και ο μικρός απαντάει εύστοχα: «Κυρίααααααα….» και η μανούρα στην τάξη καλά κρατεί…
Κάπως έτσι έγινε και με την πτώση του Μιράζ. Μόλις έγινε γνωστή η συντριβή του, το Τουρκικό επιτελείο έσπευσε να διευκρινίσει ότι κανένα δικό του μαχητικό δεν πετούσε στην περιοχή. Μεγάλη η αγωνία της Άγκυρας να διατρανώσει την αθωότητά της … και το επιστέγασμα ήρθε και από το τηλεφώνημα Γιλντιρίμ, που εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στον πρωθυπουργό μας για την απώλεια του Έλληνα πιλότου.
Σ’ ακουμπάω; Δεν σε ακουμπάω… Και αφού δεν σε ακουμπάω δεν φταίω κιόλας. Εσύ φταις που μου δίνεις σημασία. Εσύ φταις που απογειώνεις μαχητικά για ψήλου πήδημα…. -όπου ψήλος βάλε Τούρκος…-
Εσύ που δεν καταλαβαίνεις ότι θέλω και εγώ να τραβήξω την προσοχή της δασκάλας -όπου δασκάλα βάλε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και κυρίως Ε.Ε.- και βασικά την προσοχή στο εσωτερικό μου… έχω εκλογές ρε σε ένα χρόνο… και οι εθνικιστές με βρίζουν. Λένε πως είσαι πολύ μικρός για να σε αφήσω να κάνεις ότι θέλεις… μου λένε ότι είμαι δειλός… ποιος εγώ! Δειλός ο Τούρκος;… ε όχι. Γι’ αυτό μέχρι να μεγαλώσεις, μέχρι να με φτάσεις, ή μέχρι να αρχίσετε να με παίζετε εσύ και οι κολλητοί σου στην Ε.Ε. ως ισότιμο μέλος, θα κάνω εγώ ότι γουστάρω… και που’ σαι… να θυμάσαι πως ότι και να γίνει δεν σε ακουμπάω… δεν θα σε ακουμπήσω… απλά θα προσπαθώ να παίρνω τα μολύβια σου, ή θα τα βαφτίζω δικά μου -όπου μολύβια βάλε βραχονησίδες-,
θα σου βάζω τρικλοποδιές, -όπου τρικλοποδιές βάλε παραβιάσεις-,
θα βάζω τους φίλους μου να σε κοροδεύουν στα διαλλείματα, λέγοντας ακατάληπτα -όπου φίλοι του, βάλε Τουρκική μειονότητα-. Άσε που αυτή την εποχή είσαι και μπόσικος… και εύκαιρος, όντας αποδυναμωμένος….
Και επειδή έχω διάφορα παιδικά ψυχολογικά τραύματα -όπου ψυχολογικά τραύματα βάλε Κουρδικό, βάλε αποδυναμωμένες ένοπλες δυνάμεις, βάλε Γκιουλέν, βάλε Συριακό, βάλε το μεγάλο απωθημένο μου το Κυπριακό και βασικά την Κυπριακή ΑΟΖ, βάλε την υποχώρηση της Τουρκικής λίρας, βάλε ότι βάζει ο νους σου- θα σε ενοχλώ όπου και όπως μπορώ. Βλέπεις ο Αλλάχ με έκανε μεγάλο και άχαρο, άγαρμπο που μεγάλωσα σε λάθος μέρος και έχω αμετροεπή συμπεριφορά… και ο μόνος τρόπος να δείχνω λίγο πιο γοητευτικός είναι να φωνάζω ποιος είμαι. Να δείχνω την δύναμή μου. Και τι μπορώ να κάνω. Όλα τα μπορώ εγώ… και φυσικά άρχισα, συνεχίζω και θα συνεχίσω να το κάνω, με την δημιουργία προβλημάτων και κρίσεων στο Αιγαίο. Διότι για μένα οι προκλήσεις αυτές είναι επένδυση… από τότε που με θυμάμαι γουστάρω να σε πειράζω… Και έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά, τα πρωτοσέλιδα μου θα γράφουν πόσο δυνατός είμαι που σε εμβόλισα, πόσο ήρωας είμαι που σου κατέβασα μία σημαία, πόσο τολμηρός που φυλάκισα δύο δικούς σου… ότι εν πάση περιπτώσει είμαι το αφεντικό στη Θάλασσα που μας χωρίζει και που πάντα θα μας ενώνει… Και ίσως μ’ αυτά και μ’ αυτά αποπροσανατολίσω την κοινή μου γνώμη, την κάνω να ενστερνιστεί πιο εύκολα το πολιτικό Ισλάμ που της πλασάρω ως σωτηρία και ως μονόδρομο για το μέλλον της χώρας μου… και ίσως να επιβιώσω, να βγω από το στρατηγικό και οικονομικό αδιέξοδο που σέρνομαι τα τελευταία χρόνια…
