Παγκόσμια ημέρα (ναι) της γυναικούλας (όχι)

Φωτογραφια αρθρογραφου
Αρθρογράφος

Άλλο βούρτσα, άλλο οδοντόβουρτσα

Πάρτι, πάρτι στις 8 του Μάρτη. Κλεμμένη από αλλού η φράση, αλλά κρίνοντας από τα social media θα μπορούσε εύκολα να είναι ο τίτλος της σημερινής ημέρας.

Πάνω που γλιτώσαμε από Βαλεντίνους και Απόκριες, ήρθε η επόμενη «βιομηχανοποιημένη» γιορτή για να αναθαρρήσουν όλοι (όλες για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι).

Κοίτα να δεις που αυτή την φορά θα μπορούσα να γιορτάσω κι εγώ – αν και γενικά είμαι η «ξινή» της υπόθεσης. Όλα αυτά, όμως, κάτω από πολύ συγκεκριμένη προϋπόθεση/ συνθήκη/ πλαίσιο.

Γιατί πάλι νομίζω έχουμε χάσει την ουσία – ω μα τι έκπληξη! #Not.

Στις 8 Μαρτίου γιορτάζουν οι γυναίκες κι όχι οι… γυναικούλες – επίτρεψέ μου τον χαρακτηρισμό.

Δε γιορτάζει «το αδύναμο φύλο», η ναζιάρα, η γκρινιάρα, η κτητική, η πιεστική, η εξαρτώμενη, η ανήμπορη, η ανασφαλής, η κλαψιάρα, η ενοχική, η ύπουλη, αλλά τα… αντράκια. Δεν είναι η μέρα που βγαίνει στο προσκήνιο η θηλυκότητα με την «καθαρή» της έννοια. Δεν είναι η μέρα που φοράς τα καλά σου και «ρίχνεις» άντρες. Δεν είναι η μέρα που νιαουρίζεις στον καλό σου, δεν είναι να τον ζαλίσεις γιατί «με παίρνει λόγω γιορτής», ούτε αυτή που περιμένεις λουλούδια, δώρα, αρκουδάκια κι άλλα χνουδωτά. Δεν είναι η μέρα για μικροπρέπειες, για ξεκατίνιασμα, για θάψιμο, κομμωτήρια κι όλα τα άλλα που κάνει μια γυναίκα.

Προς Θεού δεν με βγάζω από έξω, ενίοτε έχω υπάρξει ή ακόμα «υποκύπτω» κι εγώ, αλλά από το έτυχε να τα κάνω, μέχρι το πανηγυρίζω που τα έκανα και που είμαι «τέτοια», το λες κι ότι έχει μια απόσταση.

Δεν πάω επουδενί να το παίξω φεμινίστρια, αλλά ας τα βάλουμε όλα στη σωστή τους βάση, ας μην τα μειώνουμε, ας μην αποπροσανατολιζόμαστε.

Στο ξαναείπα: σήμερα γιορτάζουν οι γυναίκες – αντράκια. Και δεν εννοώ να πάρουμε πανό και να βγούμε στο δρόμο, ούτε ξαφνικά να νιώσουμε «…μάτες» και να μην υπολογίζουμε τίποτα!

Ας γιορτάσουμε εμείς που όλοι αναγνωρίζουν την «αξία» μας, που «υποκλίνονται» στην εξωτερική και εσωτερική μας ομορφιά, που μπορούμε να αλλάξουμε μόνες μας μια λάμπα – μη σου πω και λάστιχο -, που έχουμε χτίσει ή χτίζουμε μια καριέρα, που παίζουμε «στα ίσα», που αγαπάμε τις άλλες γυναίκες και δε σκάβουμε λάκκους, που δεν φοβόμαστε να πούμε την γνώμη της. Γιορτάζει η γυναίκα που ξέρει την αξία της, που αγαπάει αυτό που βλέπει στον καθρέφτη, που νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της, που έχει αποδεχτεί τα «στραβά» της, που έχει συμβιβαστεί με τη ριμάδα την κυτταρίτιδα, που ξέρει να ζει, που είναι πλήρης και νιώθει ολόκληρη προτού να βρει το άλλο της μισό, που «γεμίζει» με εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις κι όχι με υλικά αγαθά, που έχει απελευθερωμένο μυαλό, που έχει καρδιά, που δεν πελαγώνει με το παραμικρό, που πατάει στα πόδια της. Ας γιορτάσουμε εμείς που ξέρουμε ότι καθεμιά είναι μοναδική κι ακριβώς αυτή είναι η δύναμή μας.

Το «τσιν – τσιν» το σημερινό με τα ποτά που θα πιούμε ας είναι στην υγεία των πλέον υπέροχων πλασμάτων που κυκλοφορούν στον κόσμο αυτό. Το έχει πει ο Αριστοτέλης Ωνάσης, το έχει παραδεχτεί και ο Βίκτωρ Ουγκό.

“Αγναντεύετε το αστέρι γιατί λάμπει και είναι ασύλληπτο, αλλά δίπλα σας βρίσκεται λάμψη πιο εκθαμβωτική και μυστικό πιο βαθύ: η γυναίκα”. 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top