Γαμ@ το κέρατό μου γαμ@!!! Καίγεται η ψυχή μου λέμε… Τζάμπα δουλειά… Στράφι πήγε σοφία αιώνων, γαμ@ τον μπελά μου!!! Έχω φορτώσει άσχημα από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα. Ολόκληρα βιβλία θα καταργηθούν και, μεγάλα σαϊτ θα αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο … Πάνε όσα ξέραμε και, όσα μας έχουν μάθει παππούδες, γιαγιάδες, μανάδες, δάσκαλοι και θειάδες. Εντάξει μην φωνάζετε κιόλας! Θα μπω στο θέμα. Λοιπόν…. Είμαι έξαλλη λόγω της κατάστασης, Δεν χρειάζεται, πιστεύω, να διευκρινίσω τι εννοώ λέγοντας «κατάσταση». Έτσι; Είναι σαφές, νομίζω… μιλάω για μνημόνια, για προαπαιτούμενα, για μέτρα που έχουν τον ατελείωτο, για μισθούς και συντάξεις που μειώνονται, για επιδόματα που κόβονται, για δουλειές που χάνονται, για απολύσεις που έρχονται, για κατασχέσεις που διεξάγονται, για πλειστηριασμούς που διενεργούνται κουλουπου, κουλουπου…
Και συνέπεια όλων αυτών ποια είναι; Είναι ότι καταργούνται βασικές αρχές, κανόνες, παροιμίες, γνωμικά και λαϊκές ρήσεις. Πριν από αυτά όμως καταργούνται ΒΑΣΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ από το Ελληνικό λεξιλόγιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η λέξη σπάταλος! ΣΠΑ-ΤΑ-ΛΟΣ… που σημαίνει αυτός που δαπανά χρήματα ή πόρους, πέραν του αναγκαίου…. Μάστα… Καταργείται, γιατί πως θα τα δαπανήσει τα γαμ@μένα τα χρήματα αν δεν υπάρχουν; Και δεν υφίστανται ούτε και πόροι… εκτός από αυτούς στο δέρμα του; Πρώτο θύμα λοιπόν η λέξη σπάταλος και όλα τα συνώνυμα της… (ανοιχτοχέρης, κουβαρντάς, γαλαντόμος, γενναιόδωρος κ.α), Άντε βρε, να ζήσουμε να τις θυμόμαστε… Επόμενη: Τσιγκούνης… αυτός που δεν θέλει να ξοδεύει τα δικά του λεφτά… εννοείται ότι καταργείται και αυτή η λέξη, γιατί κανείς δεν έχει πια ούτε δικά του ούτε ξένα λεφτά και άρα δεν μπορεί να τα κάνει μασούρι ή ότι άλλο τα κάνει τέλος πάντων… Πάει και αυτή η λέξη και όοοοολα τα συνώνυμα της. Σπάγκος, σπαγκοραμμένος, εξηνταβελόνης, τσιφούτης, φιλάργυρος, σφιχτοχέρης κ.α καταργούνται επίσης… άντε και καλά σαράντα…
Και πάμε σε φράσεις που εξοντώνονται αργά και βασανιστικά λόγω της κρίσης. «το φυσάει το παραδάκι…» πάει… χαίρεται και αντίο και αυτή… παραμένουν όμως οι συγγενικές φράσεις «τον φυσάει τον κουραμπιέ», «φυσάει και το γιαούρτι», «φυσάει τα κεράκια», καθώς και η γνωστή φράση «φυσάει την μύτη του». Παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά κάτι είναι και αυτό. Επίσης ταφόπλακα μπαίνει στην φράση «λεφτά με ουρά»… μόνο η ουρά μένει και, αυτή μοσχαρίσια με πατάτες στον φούρνο, Χριστούγεννα και αν. Γεια σας και αυτή… Επίσης παρελθόν αποτελούν τα ακόλουθα γνωμικά:
«έχει τον τρόπο του» (τίποτα δεν έχει πια… ούτε τρόπο ούτε κόπο, ούτε στον ήλιο μοίρα).
«δεν ξέρει τι έχει» (φυσικά και ξέρει και πολύ καλά μάλιστα. Δεν έχει τίποτα –ΑΛΛΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ-!)
«Το τζάμπα πέθανε» (ζει και βασιλεύει στα τεφτέρια του μπακάλικου)
«η φτήνια τρώει τον παρά» (νηστική θα μείνει),
«πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του» (όλοι κουρούπες είμαστε).
«κόστισε ο κούκος αηδόνι» (σιγά μην σκίσεις κανένα καλσόν).
Αυτό που με στεναχωρεί όμως πιο πολύ απ’ όλα είναι ότι καταργείται η γνωστή παγκοσμίου εμβέλειας και χρήσης φράση : ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ….!!!! Τέλος για να μην μακρηγορώ καταργούνται συνοπτικά τα ακόλουθα: έναντι (του επόμενου μισθού για να μην μπερδευόμαστε), επιστροφή φόρου, μπόνους (παραμένουν μόνο τα μπόνους μάλους), αποταμίευση, κουμπαράς, βόλτα στα μαγαζιά, χαρτζιλίκι, φιλοδώρημα και τα μεγάλα πορτοφόλια. Μην απογοητεύεστε όμως φίλοι μου… έχω και καλά νέα. Παραμένει και κυριαρχεί η φράση : Της Πουτ@ν@ς το κάγκελο!!!!!
