Ότι του φανεί του λωλού του Στεφανή από νιουγιορκ, Λονδίνο, Πεκίνο και Χονγκ Κονγκ… Παγκόσμια ημέρα γύμνιας, λένε τα ξένα πρακτορεία και ειδικότερα παγκόσμια ημέρα χωρίς παντελόνι στο μετρό!!!
Όχι γενικά… όχι παντού. ΜΟΝΟ στο μετρό… Μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί, κυκλοφορούν με τα βρακιά τους μέρα μεσημέρι, στους κεντρικούς σταθμούς μεγαλουπόλεων: στο Πικαντίλι, στο Κίνγκστον, και στο Κινγκς Κρος….και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Chambers Street, Wall Street, Brooklyn Bridge… Άλλα ντάλα δηλαδή και σε δουλειά να βρισκόμαστε…
Που θα πάει όμως, θα το μάθουμε και εμείς. Κάτι τέτοια κουλά, αμέσως τα μυριζόμαστε ως λαός. Και οσονούπω θα έρθει και από δω το έθιμο και, τότε ετοιμαστείτε για τα χειρότερα. Κουτσοί, στραβοί, από τον Άγιο Παντελεήμονα ή και απ’ αλλού, ψηλοί, κοντοί, χοντροί, λιγνοί, μεγάλοι και μικροί, καλλίγραμμοι και κακοφτιαγμένοι, με τρίχες ή χωρίς, φακίδες και σπυράκια, κυτταρίτιδα ή χαλάρωση, ημίγυμνα ακάλυπτα κορμιά, ανίσχυρα, και απροστάτευτα κάτω από τον δυνατό ήλιο ή στο εκτυφλωτικό φως στο τούνελ του μετρό… με χρωματιστά σώβρακα και αποκαλυπτικά σλιπάκια, στρινγκ, μπραζίλ και μποξεράκια, όλοι θα κάνουμε δρομολόγια, με ή χωρίς λόγο για να ακολουθήσουμε κατά πόδας, την υπεράκτια βερμπαλιστική τελετουργία… σε Σύνταγμα Ομόνοια, Μέγαρο μουσικής και Πανόρμου. Και η επέκταση του νέου ήθους είναι βέβαιη σε λεωφορεία, τρόλεϊ, σινεμά, ποτό, διασκέδαση… διότι… γιατί μόνο στο μετρό; Ή το κάνεις ή δεν το κάνεις... μία ψυχή που’ ναι να βγει ας βγει παντού και από παντού… και όχι μόνο χωρίς παντελόνι… Η εξάπλωση και διόγκωση της εισαγόμενης καινοτομίας, στο εσωτερικό είναι σίγουρη.
Εμείς θα εφαρμόσουμε και παγκόσμια ημέρα χωρίς παπούτσια, χωρίς γυαλιά, χωρίς μπλούζες και μπουφάν. Χωρίς κάλτσες και φανελάκια. Και σίγουρα χωρίς βρακιά, αδέλφια μου… Ξεβράκωτοι όλοι, γυμνοί σαν την απόλυτη αλήθεια και σαν τον βασιλιά του Άντερσεν, να τιμήσουμε και να υιοθετήσουμε χωρίς κρίση τα εισαγόμενα, όπως κάνουμε εδώ και αιώνες…
Και οι συντηρητικοί θα πεταχτούν αμέσως στα social media και στις εκκλησιές… και θα μας αφορίσουν και θα μας πουν ξετσίπωτους. Γιατί - θα ισχυριστούν- γίνεται εμφάνιση χωρίς παντελόνι; Και θα συμπληρώσουν πως θα είναι, σαν το στιφάδο χωρίς κρεμμύδια. Σαν τον έρωτα δίχως αύριο, τον Τζανακόπουλο χωρίς το «όλα καλά» του, τα νοσοκομεία χωρίς ελλείψεις, σαν τον επαναστάτη χωρίς αιτία,
Τον Παππά χωρίς την ΕΡΤ, το σάμαλι δίχως μαστίχα, τον Κατρούγκαλο χωρίς το Μαντηλάκι, σαν τον Τσίπρα χωρίς τον Καμμένο… σαν Καραολή χωρίς τον Δημητρίου. Σαν τον κάβουρα χωρίς το ζουμί του, ή όπως το σεξ χωρίς συναίσθημα και, τα μνημόνια δίχως μέτρα, τον κανόνα χωρίς την εξαίρεση, την παιδεία δίχως προβλήματα, την φωτιά χωρίς καπνό, τους πλειστηριασμούς χωρίς τα ΜΑΤ, το ζαμπόν χωρίς γλουτένη, τον πυρετό δίχως Σαββατόβραδο, τον Κυριάκο χωρίς το «Μητσοτάκης», την αγκαλιά δίχως το χάδι, τον Τσακαλώτο χωρίς προαπαιτούμενα, τον Πέτρο χωρίς Παύλο… τον διαδικτυακό χαβαλέ χωρίς τον Πολάκη και τη μιντιακή πλάκα χωρίς τον Άδωνι… σαν εμάς χωρίς εμάς….
Και εμείς θα απαντήσουμε πως γίνεται… όλα γίνονται και όλα μπορούν να συμβούν, στην Ελλάδα της κρίσης και της σύγχυσης… και θα βγούμε στους δρόμους ξεβράκωτοι και θα πάρουμε και το μετρό από τα Σεπόλια και τον προαστιακό από τη Μαγούλα. Και θα καταλήξουμε όπου γουστάρουμε… απλώς για να δείξουμε ότι μπορούμε, πως δεν υπολειπόμαστε και πως όλα είναι οκ. Όπως Αμερική… όπως Λόντον και Πάρις… Τώρα και στην Αθήνα…
