Το 2018 βρίσκεται προ των πυλών, αλλά το εορταστικό κλίμα μερικών ημερών δεν είναι δυστυχώς αρκετό για να καταπολεμήσει τη συλλογική εθνική κατάθλιψη την οποία βιώνει η χώρα επί 9 χρόνια πλέον, από τις αρχές του 2009 μέχρι σήμερα. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται στη μέση του Δημοτικού και το μόνο που έχουν ζήσει είναι μία χώρα σε διαρκή κρίση…
Η «εποχή της αστακομακαρανονάδας» μοιάζει με μακρινό παρελθόν, με μια Ελλάδα να βιώνει συνεχώς την υπερβολή και από το ένα άκρο, της επίπλαστης ευμάρειας και του καταναλωτισμού, να έχει φτάσει στο άλλο, της σκληρής λιτότητας, της μιζέριας και της απογοήτευσης. Η χρονιά που έρχεται όμως φαίνεται να ξεκινά και με κλυδωνισμούς σε διεθνές επίπεδο, οι οποίοι θα επηρεάσουν και την περιοχή μας.
Τι φέρνει όμως το 2018;
Καταρχήν φέρνει φόρους και περικοπές, από αυξημένο ΦΠΑ στα νησιά μέχρι κομμένο ΕΚΑΣ σε πολλούς πρώην πια δικαιούχους. Η συνταγή της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης ήταν η εξής μία: Φόροι και πάλι φόροι, περικοπές και πάλι περικοπές. Το γιατί ενώ την ξέραμε ευθύς εξαρχής τη συνταγή χρειάσθηκε να χαθούν τόσοι μήνες για «μία από τα ίδια» λύση, είναι ερώτημα που μόνο η… σαραντοποδαρούσα με μηνίσκο του κ. Τσακαλώτου μπορεί να απαντήσει. Το σίγουρο είναι συνεπώς ότι και τη νέα χρονιά θα πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο, παρά τους προκαταβολικούς πανηγυρισμούς, να προσδοκά κανείς έξοδο από την κρίση, έστω και εάν το ορόσημο του Αυγούστου για την έξοδο στις αγορές δημιουργεί προσδοκίες, επικοινωνιακού όμως τύπου. Τα άτυπα μνημόνια είναι ήδη υπογεγραμμένα, όπως και τα μέτρα ακόμη και για μετά το 20123 ήδη συμφωνημένα. Τι απομένει; Να διαπιστώσουμε στην πράξη αν τα επιτόκια και τα spread θα καταστήσουν επωφελή τον δανεισμό από τις αγορές ή αν το πρόγραμμα στήριξης των μνημονίων θα μοιάζει με… «όνειρο» μπροστά σε τυχόν υψηλά επιτόκια! Κανείς φυσικά – και πολύ περισσότερο ο κ. Τσίπρας – δεν θέλει ούτε να φαντάζεται ότι θα αναγκασθεί η Ελλάδα να ζητήσει η ίδια πλέον νέο μνημόνιο, αλλά οι αγορές έχουν τη δική τους λογική την οποία κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει.
Το τι θα συμβεί σχετικά με το παραπάνω ζήτημα είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση, ενδέχεται να καθορίσει και τον χρόνο των εκλογών και να τις φέρει εντός του 2018, αν και ο συνταγματικά καθορισμένος χρόνος της θητείας της κυβέρνησης λήγει τον Σεπτέμβριο του 2019.
Το 2018 φέρνει εξελίξεις και στις σχέσεις με τους γείτονές, με τους περισσότερους να αναρωτιούνται ακόμη ποιο ήταν το νόημα της επίσκεψης Ερντογάν, πέραν της ελληνικής διαφαινόμενης παραχώρησης στο ζήτημα της εκλογής του Μουφτή. Το καθεστώς της υπό όρους κατάργησης του απαράδεκτου καθεστώτος της σαρίας (ισλαμικός νόμος) για τους Μουσουλμάνους της Θράκης (που δεν εφαρμόζεται ούτε στην Τουρκία) δεν μοιάζει ικανό να χρυσώσει το χάπι.
Αλλά και στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, μέχρι στιγμής είναι πιο πολλές οι απορίες παρά οι… ευκαιρίες για την επίλυσή του, χώρια τον κίνδυνο να προκαλέσει μείζονα ενδοκυβερνητική κρίση.
Αναταραχή υπάρχει και στην ευρύτερη περιοχή, ειδικά μετά την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Ντοναλντ Τραμπ, που οδεύει πλέον προς τη συμπλήρωση ενός έτους από την ανάληψη των καθηκόντων του, να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ιερουσαλήμ. Και μπορεί το Ισλαμικό Κράτος να φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα, ειδικά μετά τις ήττες του στα πεδία μαχών της Συρίας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει - ίσως και ειδικά για αυτό τον λόγο - ένα νέο ξέσπασμα «τυφλών» επιθέσεων βίας
Όσον αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, συνεχίζουν να θυμίζουν την εποχή του ψυχρού πολέμου, έστω και ως «καρικατούρα», παρότι ο Τραμπ εικαζόταν ότι θα προσπαθούσε να εξομαλύνει τις σχέσεις με τον Πούτιν. Η «σκιά» της υπό δικαστική διερεύνηση προεκλογικής ηλεκτρονικής βοήθειας στην καμπάνια του από τη Μόσχα, φαίνεται ότι πέφτει βαριά στον Αμερικανό πρόεδρο, ώστε να επιχειρήσει κάτι τέτοιο.
Συνοψίζοντας, το 2017 δεν φαίνεται να παραδίδει τη σκυτάλη με τους καλύτερους οιωνούς στο 2018. Η ελπίδα όλων είναι τουλάχιστον να λείψουν κατά το δυνατόν τα θλιβερά και αιματηρά απρόοπτα, που χαρακτήρισαν τις προηγούμενες χρονιές, σε ολόκληρο τον κόσμο. Και ειδικά όσον αφορά στη χώρα μας, να αρχίσει επιτέλους να διαφαίνεται φως στο βάθος του τούνελ της κρίσης. 9 χρόνια παραείναι πολλά για την ελληνική κοινωνία και τους πολίτες της χώρας μας.
Ό,τι κι αν γίνει η ευχή δεν μπορεί να είναι παρά μία: Καλή χρονιά!
του Αλέξη Διακόπουλου
