Βαρκελώνη: Το… ξύλο το είδαμε, την φάκα όχι

Φωτογραφια αρθρογραφου

Κατακλύσθηκαν τα Μέσα Ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο από την υπέρμετρη χρήση βίας στην Καταλονία, από την αστυνομία της Ισπανίας που είχε την εντολή να μην επιτρέψει  για κανέναν λόγο την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την απόσχιση της περιοχής.

 Σίγουρα, οι εικόνες με αστυνομικούς να χτυπούν γυναίκες ή να πυροβολούν με πλαστικές σφαίρες δεν προκαλούν θετική εντύπωση σε κανέναν και πολύ περισσότερο ίσως σε μια χώρα όπως η δική μας που λόγω ιστορικής εμπειρίας  είναι αρνητικά διακείμενη απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή «καταστολής». Είμαστε σίγουροι όμως ότι πίσω από το «τυράκι» των εικόνων με τους ξυλοδαρμούς, είδαμε και την «φάκα»;      

Η αλήθεια είναι ότι το δημοψήφισμα είχε κηρυχθεί παράνομο από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα μάλλον δεν υπήρχαν τα εχέγγυα για την διεξαγωγή μιας τίμιας ψηφοφορίας. Ουδείς μπορεί να ξεχνά επίσης ότι σημαντικό τμήμα των Καταλανών  (που λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα υπερτερούσε με ποσοστό 49% στις δημοσκοπήσεις έναντι 41% των οπαδών της απόσχισης)  επιθυμεί την παραμονή στην Ισπανία. Το αν η κυβέρνηση Ραχόι  όμως έπρεπε να επιδείξει μία πιο ψύχραιμη στάση και να καταγγείλει το δημοψήφισμα σαν φαρσοκωμωδία, θα το εξετάσει ο ιστορικός του μέλλοντος.  Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.         

Είναι γεγονός ότι μία αλλαγή συνόρων στο νοτιοδυτικό άκρο της  Ευρώπης  θα ξυπνήσει εφιάλτες όχι μόνο της εποχής μέχρι τον 17ο αιώνα (και του μέχρι τότε κατακερματισμού της Δυτικής Ευρώπης σε απειράριθμες κομητείες και  δουκάτα),  αλλά και από πολύ πρόσφατα δραματικά περιστατικά.

Η απόσταση μεταξύ των Βαλκανίων και της Ιβηρικής χερσονήσου δεν μοιάζει ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς είναι πολύ νωπή  η εμπειρία από την βία και τον  όλεθρο που ακολούθησαν τον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας. Κι αν  στην συγκεκριμένη περίπτωση  μιλάμε για ένα τεχνητό κρατικό  κατασκεύασμα της εποχής μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,  με ό,τι αυτό συνεπαγόταν, η ιστορική πορεία της Καταλονίας ως τμήμα της Ισπανίας τους  τελευταίους αιώνες προκαλεί  απορίες στο «γιατί τώρα» μερίδα των Καταλανών δεν θέλει να συνεχισθεί αυτή η συνύπαρξη. Ένα άλλο στερεότυπο όμως,  των «καταπιεσμένων φτωχών» που εξεγείρονται κατά των «πλουσίων», στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει, καθώς η Βαρκελώνη είναι οικονομικό κέντρο με μάλλον «προνομιούχους» σε σημαντικό βαθμό κατοίκους, όπως μάλιστα συμβαίνει και στην χώρα των Βάσκων, μια άλλη περιοχή με έντονο αποσχιστικό υπόβαθρο.

Το κουβάρι μπορεί να αρχίσει να… μπερδεύεται με άσχημο τρόπο και σε άλλες περιοχές της ίδιας χώρας, όπου αποσχιστικά κινήματα υπάρχουν επίσης στη Μαγιόρκα,  στην Γαλλικία κ.α.

Κι αν αυτά συμβαίνουν στην Ισπανία, τι θα συμβεί αν με υποκίνηση από τη  Λέγκα του Βορρά,  η Βόρεια Ιταλία ζητήσει την απόσχισή της ώστε να μην πληρώνουν φόρους οι κάτοικοί της για τη Νάπολη και τη Σικελία; Και στη Γαλλία τι θα γίνει αν αναβιώσει το εθνικιστικό κίνημα της Κορσικής ή αν οι Φλαμανδοί στο Βέλγιο αποφασίσουν να αποχωρήσουν, όπως και οι Βαυαροί από την Γερμανία; Η απάντηση είναι ίσως ένας χάρτης της Ευρώπης του Μεσαίωνα  με αμέτρητες  κουκίδες  κρατιδίων, όπου όλα πολεμούσαν εναντίον όλων. Είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε ή μήπως το φεντεραλιστικό όραμα ήταν  ακριβώς το αντίθετο; Την  απάντηση πρέπει ίσως να μας την δώσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζονται «λαύροι»  κατά του συντηρητικού Ραχόι για την χρήση βίας, την ώρα που παριστάνουν πως αγνοούν την ακόμη πιο έντονη άσκηση βίας (και με δεκάδες θανάτους σε αυτή την περίπτωση) από το καθεστώς Μαδούρο στη Βενεζουέλα.

Όπως πρέπει ίσως να απαντήσουν οι συγκεκριμένοι, όπως και του συγκυβερνώντος κόμματος των ΑΝΕΛ, για το τι θα γινόταν αν με βάση το προηγούμενο της Καταλονίας κάποιοι επιτήδειοι και υποκινούμενοι από γειτονική χώρα ζητήσουν δημοψήφισμα στην Θράκη ή αν μπορούν και οι  Τούρκοι της Βόρειας Κύπρου  να αισθάνονται… «δικαιωμένοι», με βάση την ίδια λογική!  Είναι προφανές δυστυχώς ότι στην αγωνία τους κάποιοι να πολεμήσουν την «Δεξιά», ακόμη κι αν πρόκειται για το…  Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας, βάζουν σε δεύτερη μοίρα άλλες παραμέτρους, οι οποίες μπορεί να αποβούν έως και επικίνδυνες.

Οι λαοί βέβαια έχουν ιστορικά το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει όπου υπάρχουν αμφισβητήσεις μεταξύ των ίδιων των πολιτών τους για το κατά πόσο αποτελούν διαφορετικές οντότητες που θέλουν να ζήσουν χωριστά (όπως  εσωτερική αμφισβήτηση υπάρχει και στην περίπτωση της Καταλονίας), πέρα από το ότι σε όλα τα κράτη του κόσμου υπάρχουν μειονότητες που συνυπάρχουν, άλλοτε περισσότερο και άλλο λιγότερο ειρηνικά, με την πλειοψηφία.     

Για να χαριτολογήσουμε πάντως, δεν ξέρω πόσοι στην Βαρκελώνη θέλουν από το διάσημο σε όλο τον κόσμο «el clasico» ντέρμπι ανάμεσα στις  ποδοσφαιρικές ομάδες της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, να μετατοπίσουν πλέον το ενδιαφέρον τους στο τοπικό ντέρμπι με την  δεύτερη ομάδα της πόλης. Η οποία, όχι τυχαία, ονομάζεται Εσπανιόλ…       

adiakopoulos@star.gr

                                   

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top