Η βασίλισσα Ελισσάβετ μέτρησε σήμερα τον εξηκοστό-τέταρτο περιβόητο λόγο της στη Βουλή των Λόρδων. Με εκείνα και με τα άλλα έχασε και την παραδοσιακή ιπποδρομία που παρακολουθεί κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το Royal Ascot, αφού με τόσες αναταραχές στην Αγγλία, ο λόγος άργησε δύο μέρες... Μία κατά τα άλλα τυπική διαδικασία, όπου η Βρετανίδα μονάρχης παρουσιάζει το πρόγραμμα της κυβέρνησης και συγκεκριμένα τους νόμους τους οποίους θέλει να περάσει μέσα στο έτος, βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, καθώς θα αποτελέσει το πρώτο τεστ για την κυβέρνηση μειοψηφίας της Μέι.
Η Τερέζα Μέι, μέχρι πρότινος μη εκλεγμένη από το λαό πρωθυπουργός, αποφάσισε να ανακυρήξει εκλογές στις οποίες περίμενε ότι θα κέρδιζε περισσότερες έδρες στη Βουλή, άρα και ισχυρότερη λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτεί το περίφημο Brexit. Κάποια πολιτικά λάθη, αλλά και τα τρομοκρατικά χτυπήματα των τελευταίων μηνών, απομάκρυναν ψηφοφόρους του κόμματος, ενώ και ρεκόρ νέων ψηφοφόρων εγγράφηκε στους εκλογικούς καταλόγους προκειμένου να ψηφίσει την αντιπολίτευση των Εργατικών. Οι Συντηρητικοί αντί να κερδίσουν, κατέληξαν να χάσουν δώδεκα έδρες. Αυτό τους έριξε κάτω από τις απαιτούμενες έδρες που χρειάζονται για να έχουν αυτοδυναμία, ώστε να περνάνε ανενόχλητοι τα νομοσχέδιά τους από τη Βουλή των Κοινοτήτων.
Τι έκαναν λοιπόν; Εξασφάλισαν την άτυπη στήριξη του μικρότερου κόμματος που μπήκε στη Βουλή με δέκα μόλις έδρες, εκείνο των Δημοκρατικών Ενωτικών. Δεν τους προσέφεραν συγκυβέρνηση, οπότε σε κάθε νομοσχέδιο που θα πρέπει να περάσουν, θα στηρίζονται στη συμφωνία τους, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να αναγκαστούν κάνουν παραχωρήσεις σε θέματα που ειδάλλως δεν είναι μέρος του προγράμματός τους. Το συγκεκριμένο κόμμα έχει μία αρκετά αμφιλεγόμενη ιδεολογία με πολιτικές κατά των αμβλώσεων και των ομοφυλόφιλων. Επίσης είναι ένα από τα κόμματα της συγκυβέρνησης της αποκεντρωμένης βουλής της Βορείου Ιρλανδίας και υποστηρίζει παραστρατιωτικές ομάδες που είχαν εμπλακεί στα επεισόδια της Ιρλανδίας στο παρελθόν. Αφορμή για αυτά ήταν κυρίως θρησκευτικοί λόγοι – η μία πλευρά ήταν καθολικοί και οι άλλοι προτεστάντες στηρίζοντας ένωση με την Αγγλία, εξ’ ου και το όνομα «Ενωτικοί». Το καλό από αυτήν την υπόθεση είναι πως ίσως ακολουθηθεί μία πιο χαλαρή πολιτική όσον αφορά τη μετακίνηση ανθρώπων από και προς την Αγγλία μετά το Brexit, καθώς το Ιρλανδικό κόμμα θα θέλει ένα ανοιχτό σύνορο με τη γείτονα Ιρλανδία, που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Να υπενθυμίσουμε πως την τελευταία και μόνη φορά που η Αγγλία είχε κυβέρνηση μειοψηφίας ήταν το 1974 και αυτή άντεξε μόλις οκτώ μήνες στην εξουσία. Πίσω λοιπόν στον λόγο της βασίλισσας. Αυτός θα περάσει από ψηφοφορία στη Βουλή. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ήδη αποφασίσει να τον καταψηφίσουν, συγκεκριμένα να ζητήσουν τροπολογίες, και ψάχνουν για συμμάχους στο κόμμα των Συντηρητικών και των Δημοκρατικών Ενωτικών. Αν βρουν 10 «λιποτάκτες», 10 βουλευτές να τους ακολουθήσουν, τότε θα έχουμε δεύτερες εκλογές σύντομα.
Από τον λόγο σήμερα, που τον εκφωνεί μεν η βασίλισσα, τον έχει γράψει δε η κυβέρνηση, έλειπαν αρκετά στοιχεία από το προηγούμενο πρόγραμμα των Συντηρητικών, σε μία προσπάθεια να περάσει από τη Βουλή χωρίς τροπολογίες. Μέσα από τις προτάσεις που αφορούν το Brexit όμως η κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι ακολουθεί τη λαϊκή βούληση για μία ανεξάρτητη κυρίαρχη Αγγλία, έδειξε πως ακόμη κυνηγά ένα σκληρό Brexit με έξοδο από την Ενιαία Αγορά, ενώ θέλει και να είναι η ίδια υπεύθυνη για τις αποφάσεις που αφορούν τη μεταναστευτική πολιτική. Αν έχουμε ένα σκληρό Brexit και άρα αυξηθούν οι δασμοί που θα πρέπει να πληρώνει η Αγγλία για τις εισαγωγές της, γίνουν οι εξαγωγές της πιο ακριβές και τεθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίου, πολλές είναι οι εταιρίες και σημαντικότερα οι τράπεζες που θα θελήσουν να πάρουν την έδρα τους από το άλλοτε χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης και να μεταναστεύσουν σε άλλες «πιο εύκολες» χώρες, όπως για παράδειγμα η Γαλλία ή η Γερμανία.
Με τους μισθούς να έχουν βαλτώσει και να αυξάνονται με ρυθμούς μικρότερους από τον πληθωρισμό – ενδεικτικά η Ιταλία και η Ελλάδα είναι οι μόνες άλλες χώρες στην Ευρώπη που έχουν μεγαλύτερη μείωση στους πραγματικούς μισθούς – ο μέσος εργαζόμενος στη χώρα θα το σκεφτεί κι εκείνος με τη σειρά του αν θέλει να παραμείνει στη χώρα. Πόσο μάλλον αν είναι Ευρωπαίος και φτάσει να χρειάζεται και εργατική βίζα για να εργαστεί εκεί.
Προς το παρόν ψυχραιμία και γερά νεύρα, γιατί όπως φαίνεται δεν ξέρουμε καν αν αυτή η κυβέρνηση θα είναι εκείνη που θα διαπραγματευτεί τελικά το περιβόητο Brexit. Περισσότερα αναμένεται να μάθουμε την άλλη εβδομάδα, αφού η συζήτηση στη βουλή και η ψηφοφορία για τον λόγο της βασίλισσας διαρκεί πέντε ημέρες.
