Πέσαμε έξω, γενικώς…..

Φωτογραφια αρθρογραφου

Σε όλα μέσα πέφτει αυτή η κυβέρνηση. Στ΄ αλήθεια δεν ξέρω ποιος ιθύνων νούς στο Μαξίμου  κάνει τις γεωπολιτικές αναλύσεις  αλλά νομίζω ότι έχει πάρει και τον Τσίπρα και την κυβέρνηση στο λαιμό του. Και μαζί κι όλους εμάς.

Ιδίως στο θέμα του χρέους έχουμε ακούσει, καμιά δεκαριά φορές, εξαγγελίες ότι ήρθε η ώρα να ρυθμιστεί και τελικά πάλι πέσαμε σε περιπέτειες με τον Τόμσεν και τον Σόιμπλε να συμφωνούν, παρά  τις άλλες διαφωνίες τους, ότι θα ρυθμιστεί μετά το τέλος του προγράμματος.

Αναγκάστηκε να το αποδεχθεί δημόσια η κυβέρνηση και να ρίξει πλέον την προσοχή της στην προσπάθεια να συμφωνηθεί μια διατύπωση για το τι θα γίνει με το χρέος μετα το 2018. Αλλά όταν ο Σόιμπλε συνεχίζει να πιέζει ότι η ρύθμιση θα γίνει «αν χρειαστεί» και επιβάλλει την διατύπωση αυτής της αιρεσιμότητας μέσα στο Γιούρογκρουπ, τι μπορείς να περιμένεις;

Και πώς να υιοθετήσεις την νέα κυβερνητική αισιοδοξία ότι όλα θα κλείσουν ως τις 15 Ιουνίου, ένα μήνα πριν λήξουν δόσεις ομολόγων σχεδόν 7 δίς;

Προφανώς και έχουν επιφυλάξεις στην κυβέρνηση  αλλά το κρύβουν. Γι΄ αυτό άλλωστε πήραν πίσω, κατά το ήμισυ, την  πρωθυπουργική εξαγγελία ότι δεν θα ισχύσουν τα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή αν δεν ρυθμιστεί το χρέος. Και την πήραν πίσω  για τα μέτρα που θα εφαρμοστούν το 2018. Λένε δηλαδή ότι τα όποια μέτρα ψηφίστηκαν για το 2018 δεσμεύουν την κυβέρνηση , αυτά που τίθενται υπο αμφισβήτηση, αν δεν ρυθμιστεί το χρέος, είναι τα μέτρα για το 2019 και το 2020.

Μα στα αλήθεια ποιος πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση θα έχει την  εξουσία να κάνει όσα λέει το 2019 και το 2020; Αφού τα μέτρα τα νομοθέτησε εξαρχής με το σκεπτικό να πέσουν στο κεφάλι της επόμενης κυβέρνησης.

Έπεσε έξω λοιπόν και στο χρέος,  γιατί αν είχε κλείσει την συμφωνία τον περασμένο Δεκέμβριο και την ποσωτική χαλάρωση θα είχε εξασφαλίσει και θέμα με την δόση δεν θα είχε. Τώρα εμφανίζεται να έχει ψηφίσει ένα νέο ολόκληρο μνημόνιο ως το 2020 μόνο και μόνο για να πάρει τη δόση και αυτό δεν το έχει ακόμη διασφαλισμένο.

Αλλά τότε, τον περασμένο Δεκέμβριο προσδοκούσαν να βγει ο Βίλντερς στην Ολλανδία , η Λεπέν στην Γαλλία και να πάρει κεφάλι ο Σούλτς στην Γερμανία για να επωφεληθούν από μια ευρωπαϊκή αναταραχή. Ε, και εδώ έπεσαν έξω.

Όπως και το 2015 με το δημοψήφισμα και το αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, όπως και το 2016 με την δεύτερη αξιολόγηση που την καθυστέρησαν περιμένοντας καλύτερες μέρες και τελικά ήρθαν χειρότερες.

Τα ίδια και το 2017. Δεν θα προνομοθετούσαν μέτρα με τίποτα, δεν θα έπαιρναν ούτε ένα ευρώ μέτρα και άλλα τέτοια επαναστατικά. Νέο μνημόνιο πήραμε με μέτρα 5 δίς, Κι άλλο μνημόνιο με το ΔΝΤ μας προτείνουν τώρα και τίποτα δεν έχουμε καταφέρει.  Γενικώς, πέσαμε έξω.

Ήδη έχει χαθεί η μισή χρονιά κι ακόμη σε ύφεση είμαστε, ποσωτική χαλάρωση στον ορίζοντα δεν υπάρχει κι αν δεν υπάρξει και μια διατύπωση για το χρέος και αν το ΔΝΤ δεν μπει με χρήματα στο ελληνικό πρόγραμμα, το ευοίωνο μέλλον και η αποκατάσταση της ομαλότητας που υπόσχονται στο νέο τους αφήγημα θα πάει για άλλη μια χρονιά περίπατο.

Κι  αν επιλέξει η κυβέρνηση να περιμένει για να δει φως μετά τις γερμανικές εκλογές, πολύ φοβάμαι ότι πάλι έξω θα πέσει.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top