Στους χαρτοπαίκτες…το τελευταίο κόλπο, χωρίς να εμπεριέχει το στοιχείο της «μπλόφας», είναι συνήθως αυτό στο οποίο ποντάρουν για να «ρεφάρουν» και να κάνουν επανεκκίνηση με όση «κάβα» μπήκαν στο παιχνίδι.
Μεταφορικά στην πολιτική σκηνή και στη παρούσα συγκυρία το τελευταίο «κόλπο» , στο οποίο ποντάρει το οικονομικό επιτελείο, μετά και την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, όπου τα αποτελέσματα ήταν χλωμά έως ανύπαρκτα, συνοψίζεται σε τρία-τέσσερα βήματα/κινήσεις.
Πρώτο -και βασικό- για να ανοίξουν τα «χαρτιά» στη πράσινη τσόχα, το κλείσιμο της αξιολόγησης - το ταχύτερο δυνατόν- πριν απο την εκπνοή του Μαΐου.
Δεύτερο, ιδιαίτερα μετά το πρώτο γύρο των Γαλλικών εκλογών, η κουβέντα για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα του χρέους.
Τρίτο, η ένταξη της χώρας μέχρι τον Ιούνιο στην ποσοτική χαλάρωση, το γνωστό πλέον στο Πανελλήνιο ως QE.
Τέταρτο, η περαιτέρω και ουσιαστική χαλάρωση των capital controls, με το μηνιαίο όριο ανάληψης να ανεβαίνει στα 2.000 ευρώ σε πρώτη φάση απο τα 1.680 ευρώ σήμερα (2χ840/ 15ημερο)
Και ενώ αυτό φαίνεται να είναι το σχέδιο πριν απο το τελευταίο κόλπο, υπάρχουν δύο «συμπαίκτες», ιδιαίτερα δύστροποι, που μέχρι στιγμής έχουν τα «καλά χαρτιά» στα χέρια τους, (όπως είναι οι άσσοι και οι Ρηγάδες, το χρώμα…και τα φλός).
Ο ένας ξερακιανός ψηλός Ευρωπαίος στη καταγωγή αλλά πολιτογραφημένος «καριερίστας του ΔΝΤ» που ακούει στο όνομα Πώλ Τόμσεν.
Και ο άλλος Ευρωπαίος απο τους δυνατότερους στη Γηραιά Ήπειρο , που ακούει στο όνομα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Είναι αρκετές οι φορές που έχει γίνει γνωστό ότι τα λένε μεταξύ τους, να έχουν «βίους παράλληλους», αλλά και αρκετές εκείνες που δείχνουν πως έχουν και συγκρουόμενα συμφέροντα.
Για παράδειγμα μετά την εαρινή σύνοδο στη Ουάσιγκτον, το ΔΝΤ φέρεται να ζητά και άλλα μέτρα, σύμφωνα με δημοσίευμα, την ώρα που αποκαλύπτεται πως το Βερολίνο επεξεργάζεται σχέδιο για συντεταγμένη χρεοκοπία ευρωπαϊκών χωρών.
Αυτά βλέπει η Αθήνα και στο τελευταίο κόλπο “κάνει το σταυρό της”…να κλείσει επιτυχώς η δεύτερη αξιολόγηση, να πάρει την ελάφρυνση του χρέους, να πάρει τη δόση να πληρώσει άνετα τα δανεικά τον Ιούλιο και τελικά να τη βρει το Φθινόπωρο, να σχεδιάζει το come back της… Την επανεκκίνηση.
Άλλως τα πράγματα δείχνουν να τείνουν στον επίσης χαρτοπαικτικό όρο: «ταπί και ψύχραιμοι»…
Τι σημαίνουν όμως, όλα αυτά για τους «παρατηρητές»/φορολογούμενους/ασφαλισμένους;
Ότι το «πικρό ποτήρι» της συμφωνίας της Μάλτας δεν προκύπτει -απο πουθενά- ότι θα το αποφύγουν
Γ. Λ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
