H πρόταση για τη δυνατότητα των δανειοληπτών να εξαγοράζουν τα δάνειά τους πριν αυτά καταλήξουν σε ξένα funds επανήλθε στο τραπέζι με τους δανειστές.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το «μοντέλο Κύπρου», το οποίο είχε απορριφθεί πριν από μερικούς μήνες, φαίνεται ότι βρίσκει ευήκοα ώτα στην πλευρά των Θεσμών και δεν αποκλείεται να υπάρξουν εξελίξεις τις αμέσως επόμενες εβδομάδες.
Η κυβέρνηση, η ΤτΕ και οι τράπεζες, μαζί την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, τα οποία αυξάνονται δραματικά.
Οι τραπεζίτες φοβούνται ότι το επόμενο διάστημα θα υπάρξει μεγαλύτερη άνοδος του ποσοστού των μη εξυπηρετούμενων δανείων αυτής της κατηγορίας, εξαιτίας των μέτρων που μειώνουν τα εισοδήματα.
Όλο και περισσότεροι δανειολήπτες αδυνατούν να πληρώσουν πλέον τις δόσεις των δανείων τους και κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Και μπορεί αυτή την ώρα να προστατεύεται η πρώτη κατοικία, τουλάχιστον όταν το ποσό κατάσχεσης είναι μέχρι 400 χιλ. ευρώ, ωστόσο, η απελευθέρωση των πλειστηριασμών θα δημιουργήσει μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα.
Πολλοί φοβούνται ότι και με την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που παρακάμπτει τα δικαστήρια, θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, ενώ και οι τράπεζες εκτιμούν ότι το «κοκκίνισμα» του χαρτοφυλακίου στεγαστικών θα πλήξει καίρια τους ισολογισμούς τους. Πάνω από 4 στα 10 στεγαστικά δάνεια έχουν «κοκκινήσει» και εκφράζονται φόβοι ότι θα υπάρξει περαιτέρω επιδείνωση ακόμη και για νοικοκυριά που έχουν προχωρήσει σε μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις, αλλά δεν μπορούν ούτε τις νέες δόσεις να καλύψουν.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, περίπου 30 από τα 61,2 δισ. ευρώ στεγαστικών δανείων έχουν «κοκκινήσει» και προβληματίζει το ποσοστό του 48% το οποίο μόλις πέρυσι ήταν στο 32%, είναι δηλαδή ραγδαία η άνοδός τους, η οποία οφείλεται κατά κύριο λόγο στο πλήγμα που έχουν δεχθεί τα εισοδήματα των μεσαίων νοικοκυριών.
Τραπεζικοί κύκλοι εκτιμούν ότι αν δεν υπάρξουν γενναίες ρυθμίσεις δανείων, ακόμη και «κουρέματα» (έστω και με έμμεσο τρόπο) τότε θα σημειωθεί έκρηξη μέχρι το 2020 και τελικά θα κινδυνεύσουν οι περιουσίες των πολιτών.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μπορεί, υπό αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, να δοθεί η δυνατότητα στους δανειολήπτες να κάνουν προσφορά εξαγοράς του δανείου τους προτού αυτό καταλήξει σε κάποιο funds σε χαμηλότερη τιμή. Με τον τρόπο αυτό θα έχει μια τελευταία ευκαιρία ο δανειολήπτης να βρει χρήματα και να γλιτώσει από τον βραχνά της κατάσχεσης και αφετέρου οι τράπεζες να εισπράξουν περισσότερο απ’ ό,τι θα τους δώσει μια ξένη εταιρεία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και στην Κύπρο οι δανειστές απέρριψαν το αίτημα, αλλά οι τράπεζες είχαν τη διακριτική ευχέρεια να καλούν τον δανειολήπτη πριν από το fund. Κάτι που και η ελληνική νομοθεσία προβλέπει, καθώς αναφέρει ότι 12 μήνες πριν από την πώληση του δανείου του μπορεί η τράπεζα να στείλει προσκλητήριο στον πελάτη για το αν θέλει να καταθέσει προσφορά. Στην Κύπρο μπορούν να υποβάλουν προσφορά εξαγοράς εντός 45 ημερών πριν πωληθεί το δάνειο σε τρίτους.
Η τράπεζα είναι υποχρεωμένη να ενημερώνει για το ενδιαφέρον κάποιου τρίτου και να καλεί τον ιδιοκτήτη του σπιτιού να δηλώνει αν θέλει να συμμετέχει και αυτός στην αγορά. Στην περίπτωση της? δεύτερης ευκαιρίας συγκρούονται δύο ηθικά ζητήματα. Το πρώτο είναι αυτό του λεγόμενου «ηθικού κινδύνου».
Αν δηλαδή τεθεί σε εφαρμογή η δυνατότητα εξαγοράς πριν από τα funds, να μπουν στη διαδικασία και στρατηγικοί κακοπληρωτές. Κάποιοι δηλαδή που έπαψαν να πληρώνουν, αν κι έχουν χρήματα, να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να αγοράσουν το δάνειό τους σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Υπενθυμίζεται ότι ένας στους έξι δανειολήπτες χαρακτηρίζεται από την ΤτΕ «μπαταχτσής», δεν πληρώνει δηλαδή, αν κι έχει τη δυνατότητα. Η απελευθέρωση της αγοράς δανείων από τους δανειολήπτες χωρίς έλεγχο θα δημιουργούσε τον «ηθικό κίνδυνο».
Το δεύτερο ζήτημα είναι επίσης ηθικό και αντίθετο από το πρώτο. Καταναλωτικές οργανώσεις και φορείς που έχουν ξεκινήσει εκστρατεία για να ισχύσει και στην Ελλάδα το μέτρο, λένε ότι αφού η τράπεζα θα πουλήσει έτσι κι αλλιώς τα δάνειά της, γιατί να μην το κάνει παίρνοντας χρήματα από τους δανειολήπτες κι όχι από τα funds ώστε να μην περάσει σε ξένους η περιουσία και να μη δημιουργηθεί μείζον κοινωνικό, αλλά και πολιτικό πρόβλημα.
Για παράδειγμα, ένας ιδιοκτήτης ακινήτου πήρε δάνειο 200 χιλ. ευρώ, έχει υπόλοιπο 120 χιλ. το οποίο έχει «κοκκινήσει» και η τράπεζα αποφασίσει να το πουλήσει σε τιμή γύρω στο 60%, δηλαδή να ανακτήσει ποσό της τάξης των 78 χιλ. ευρώ. Θα υπάρχει η δυνατότητα του δανειολήπτη να πληρώσει το ποσό αυτό ή ελαφρά προσαυξημένο, να «καθαρίσει» με την τράπεζα και να γλιτώσει το σπίτι του. Έτσι δεν θα το πάρει ένα fund, που συνήθως προσφέρει 50% - 60% για δάνεια με εγγυήσεις κάποια ακίνητα και στη συνέχεια πιέζει για να εισπράξει πολλά περισσότερα.
Τραπεζικοί κύκλοι αναφέρουν ότι η ευνοϊκή αυτή ρύθμιση θα μπορούσε να ισχύσει α λα καρτ. Σε συγκεκριμένους δηλαδή δανειολήπτες, το προφίλ των οποίων κρίνεται αξιόπιστο. Θα ελέγχονται δηλαδή όλα τα εισοδήματά τους, το φορολογικό και τραπεζικό τους προφίλ και μόνον εφόσον διαπιστώνεται ότι δεν είναι... επαγγελματίες μπαταχτσήδες θα μπαίνει η τράπεζα σε διαδικασία διαλόγου με τον πελάτη της.
Να σημειωθεί ότι παρόμοιες προτάσεις από τα αρμόδια τμήματα των τραπεζών γίνονται κατά κόρον σε καταναλωτικά δάνεια και κάρτες που έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Οι οφειλέτες ενημερώνονται ότι μπορούν να εξοφλήσουν αν πληρώσουν πολύ χαμηλότερα ποσά από αυτά που χρωστούν, γίνεται δηλαδή έμμεσο «κούρεμα».
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πρόταση για έμμεσο «κούρεμα» και συνδέεται με την αξία του ακινήτου στην παρούσα χρονική στιγμή σε σχέση με το υπόλοιπο του δανείου. Το «κούρεμα» στα δάνεια θα γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο και θα συνδέεται με την «αρνητική καθαρή αξία» του υποθηκευμένου ακινήτου. Θα εξετάζεται το Loan to Value ratio (LTV) που είναι ο λόγος του ύψους του στεγαστικού δανείου προς την εμπορική αξία του ακινήτου.
Αν π.χ. κάποιος χρωστά 120 χιλ. ευρώ αλλά το ακίνητό του αποτιμάται στην αγορά 80 χιλ. ευρώ αλλά πληρώνει δόση για το δάνειο που διαθέτει θα μπορεί να γίνει ρύθμιση για καταβολή δόσης με βάση το ποσό των 80 χιλ. ευρώ. Το ποσό των 40 χιλ. της διαφοράς μεταξύ αξίας ακινήτου και υπολοίπου δανείου θα «παγώνει» μέχρι το τέλος της σύμβασης και θα μπορεί να διαγράφεται, αν ο δανειολήπτης δεν «ξανακοκκινήσει».
Πρόκειται για μια έμμεση δυνατότητα στον δανειολήπτη να πληρώσει λιγότερα απ’ αυτά που πήρε αρχικά, να υποστεί δηλαδή «κούρεμα». Οι τράπεζες σιγουρεύουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, δεν μπαίνουν στη διαδικασία πώλησης των δανείων σε funds και δεν αλλάζουν χέρια τα ακίνητα.
