Επαναγορά παλιού χρέους του επίσημου τομέα, πιθανή πρόωρη αποπληρωμή του ΔΝΤ, διασφάλιση χαμηλών επιτοκίων, νέα επέκταση της ωρίμανσης δανείων και νέα αναβολή πληρωμής τόκων, περιλαμβάνει η λίστα των μεσοπρόθεσμων μέτρων αναδιάθρωσης του ελληνικού χρέους που επεξεργάζονται οι δανειστές και σκοπεύουν να ανακοινώσουν μόλις η χώρα ολοκληρώσει τη 2η αξιολόγηση.
Τρεις, μόλις, μήνες μετά την εκτέλεση των βραχυπρόθεσμων μέτρων αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, τα οποία αντιστοιχούν σε συνολική ελάφρυνση 20 μονάδων, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ξεκινούν την τεχνική επεξεργασία της επόμενης φάσης της τριπλής αναδιάρθρωσης, που είχαν υποσχεθεί στις 9 και τις 25 Μαϊου του 2016.
Συγκεκριμένα, ειδικοί προερχόμενοι από την ομάδα του ΔΝΤ στην Ευρώπη και ειδικοί στο θέμα του ελληνικού χρέους από τον ESM, τον βασικότερο πιστωτή της χώρας, αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες να συγκεκριμενοποιήσουν την λίστα των μεσοπρόθεσμων μέτρων που ΔΝΤ και ΕΕ αποφάσισαν στο Eurogroup της 25ής Μαΐου του 2016.
Η επίσημη λίστα των μέτρων, που έχει εγκριθεί από τους δύο πιστωτές περιέχει τα εξής:
Διαχείριση υποχρεώσεων, με μερική αποπληρωμή των υφιστάμενων επίσημων δανείων προς την Ελλάδα με τη χρήση αχρησιμοποίητων πόρων στο πλαίσιο του προγράμματος του ESM, με στόχο να μειωθεί το κόστος των επιτοκίων και να υπάρξει παράταση της λήξης τους, λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά υψηλή επιβάρυνση ορισμένων κρατών μελών.
Εάν είναι απαραίτητο, κάποια στοχευμένη αναδιάρθρωση του προφίλ των δανείων του EFSF (π.χ. επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας, νέο προφίλ αποπληρωμής του EFSF, καθώς και κάλυψη και αναβολή των πληρωμών τόκων) στο βαθμό που απαιτείται για να κρατήσει το GFN (ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης) στο πλαίσιο της συμφωνημένης τιμής αναφοράς, προκειμένου να δοθεί άνεση στο ΔΝΤ και χωρίς να συνεπάγεται κανένα επιπλέον κόστος για τις πρώη χώρες προγράμματος ή τον EFSF.
Να καταργηθεί το step-up περιθώριο επιτοκίου που σχετίζονται με το πρόγραμμα επαναγοράς χρέους του 2ου ελληνικού προγράμματος από το 2018.
Η χρήση των SMPs (κέρδη επί ελληνικών ομολόγων) που βρίσκονται στον κλειστό λογαριασμό του ESM και η αποκατάσταση της μεταφοράς των ANFAs και SMPs της Ελλάδας (από το οικονομικό έτος 2017) στο ξεχωριστό λογαριασμό του ESM για να ληφθούν υπόψη ως εσωτερικό μαξιλάρι στον ESM για τη μείωση των μελλοντικών ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα κέρδη, ήδη από τη χρήση του 2014, μεταφέρονται σε κλειστό λογαριασμό του ESM στο Λουξεμβούργο για φύλαξη, στη βάση απόφασης που έλαβε το Eurogrοup στις 17 Ιουλίου του 2015.
Ο ρόλος της ομάδας των ειδικών είναι να εξετάσει με ποιες εκτελεστικές πράξεις θα ενεργοποιηθούν τα παραπάνω, τι περιθώρια υπάρχουν, με ποια σειρά και τι πιθανά λογιστικά αποτελέσματα μπορούν να βγουν. Ωστόσο, η μόνη και οριστική απόφαση για το “πόσο” θα μειωθεί το χρέος, θα ληφθεί μόνο το 2018, όπως είπε η Κρ.Λαγκάρντ πρόσφατα στις Βρυξέλλες, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις αποφάσεις του eurogroup - τις οποίες εξάλλου συνδιαμόρφωσε.
Απαράβατη προϋπόθεση για να εκτελεστούν όλα τα παραπάνω στα τέλη του 2018 (όπως ήταν πάντα δημόσια γνωστό) είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του 3ου ελληνικού προγράμματος. Επιτυχής θεωρείται η ολοκλήρωση έστω και με σταδιακή έξοδο στις αγορές και χρήση πιθανής πιστωτικής γραμμής (όπως αυτή που θα έπαιρνε η κυβέρνηση Σαμαρά στα τέλη του 2014 αρχές 2015). Την ίδια ώρα, όμως και όλοι οι όροι, ή πιθανά μέτρα θα πρέπει να έχουν νομοθετηθεί στο ακέραιο. Με την απόφαση αυτή συμφωνεί (όπως ανακοινώθηκε στο Eurogroup στις 14 Αυγούστου 2015) και το ΔΝΤ.
Όπως κατέστησε απόλυτα σαφές η Κριστίν Λαγκάρντ μιλώντας σε εκδήλωση του Bruegel στις Βρυξέλλες, ΔΝΤ και ΕΕ δεν συζητάνε πια το “τι θα γίνει”, αλλά το “πως θα γίνει”. Το “τι” υπάρχει στην σχετική λίστα του Μαΐου του 2016 που το ΔΝΤ, σε αντίθεση με ό,τι κατά καιρούς γράφεται, ουδέποτε αμφισβήτησε (κάτι που ο Γερούν Ντάισελμπλουμ υπενθύμιζε σε κάθε Eurogroup).
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στις Βρυξέλλες και τη Χάγη, ουδείς αμφισβητεί ότι η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση μπορεί και να χρειαστεί. Αυτό θα κριθεί τελειωτικά τον Σεπτέμβρη του 2018. Όμως πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό, ότι ούτε η μεσοπρόθεσμη, ούτε η βραχυπρόθεσμη αναδιάθρωση, έχουν την παραμικρή επίπτωση στον σημερινό προϋπολογισμό (ή οποιοδήποτε προϋπολογισμό ως το 2022). Η Ελλάδα δεν πληρώνει σήμερα ούτε κεφάλαιο, ούτε τόκους στους Ευρωπαίους δανειστές. Αντιθέτως κερδίζει κάθε χρόνο 8 δις σε σχέση με τις καλύτερες συνθήκες δανεισμού που ποτέ είχε προ κρίσης, λόγω των προνομιακών όρων του ESM/ EFSF και του PSI (2012) και της επαναγοράς χρέους (2013). Συνεπώς αν το φορολογικό φορτίο είναι βαρύ, καλό είναι οι ευθύνες να αναζητηθούν αλλού. Εξάλλου, όπως η ίδια η Λαγκάρντ είπε στις Βρυξέλλες “δεν φαντάζεστε πόσο δύσκολο είναι να πείσουμε ορισμένες κυβερνήσεις να κόψουν πολύ υψηλές συντάξεις και να αφήσουν ανέγγιχτες τις χαμηλές. Πολλές φορές οι κυβερνήσεις αυτές πιστεύουν ότι όσοι παίρνουν τις υψηλές συντάξεις είναι ψηφοφόροι τους”. Η Λαγκάρντ δεν αναφερόταν ειδικά στην Ελλάδα σε εκείνο το κομμάτι της ομιλίας της, αλλά ο νοών νοείτω.
Tου Θάνου Αθανασίου (Βρυξέλλες)
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
