Για τον εφιάλτη που έζησε μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη το πρωί της Καθαράς Δευτέρας, μίλησε ο Ηλίας Βρεττός.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο τραγουδιστής στο «Thema People» και στον Κώστα Μπουρούση, μιλά για την περιπέτειά του, για τη σχέση του με την οδηγό του αυτοκινήτου, Σοφία Φυρού, αλλά και για την ευκαιρία που του έδωσε ο Θεός να είναι ζωντανός.
Μετά από 15 ημέρες στο νοσοκομείο και δυο κρίσιμα χειρουργεία καθώς είχε υποστεί κατάγματα σε λεκάνη, χέρι και πόδι, ο Ηλίας Βρεττός δεν κρύβει πως:
«Αισθάνομαι ότι έχω ξαναγεννηθεί, ότι πρέπει να μάθω να περπατάω σαν ένα μωρό από την αρχή. Η μανούλα μου είναι δίπλα μου 24 ώρες το 24ωρο. Άλλωστε, οι βασικές ανάγκες μου είναι εξαρτημένες από τους άλλους αυτή την στιγμή. Φίλοι και συνεργάτες με επισκέπτονται καθημερινά. Θέλω να είμαι με κόσμο».
«Μόνο το γεγονός ότι ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι ζωντανός και να έρθω ξανά στο σπίτι μου είναι κάτι. Πλέον χαίρομαι με τα απλά πράγματα. Δίνω άλλη βαρύτητα στα πάντα, στην πραγματική βαρύτητα. Όλα αποκτούν ένα νέο νόημα, το οποίο, όταν είσαι αρτιμελής και θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα, δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο και συνειδητοποιείς ότι ότι έχεις σωθεί από θαύμα, χαίρεσαι και μόνο που αναπνέεις, που ξυπνάς το πρωί και βλέπεις τον ήλιο, που συναντάς έναν δικό σου άνθρωπο. Αυτή η χαρά είναι πολύ ουσιαστική».
«Το προηγούμενο βράδυ, στο Ρέθυμνο, είχα πάθει μια σοβαρή τροφική δηλητηρίαση, με αποτέλεσμα να αφυδατωθώ και να μην έχω δύναμη ούτε να περπατήσω. Ήμουν έτοιμος να πάω σε νοσοκομείο στην Κρήτη, όμως αποφάσισα τελικά να πετάξω για Αθήνα. Ακριβώς επειδή ήμουν εξουθενωμένος, για πρώτη φορά στην ζωή μου φώναξα έναν άλλον άνθρωπο να με μεταφέρει. Το γεγονός ότι μπήκα σε ένα άλλο αυτοκίνητο με έφερε αντιμέτωπο με αυτό το τρακάρισμα. Θέλω να πω ότι το ποσοστό συμμετοχής μου σε όλο αυτό ήταν μηδενικό. Δεν έχω να κατηγορήσω σε κάτι τον εαυτό μου. Ίσα ίσα προσπάθησα να τον προστατεύσω. Ήταν για να γίνει όλο αυτό. Είναι μία δοκιμασία που μου την έστειλε ο Θεός για κάποιον λόγο, για να γίνω πιο δυνατός, να πιστέψω πιο πολύ σε εκείνον, για να αλλάξω […] Χαίρομαι που μου συνέβη αυτό το ατύχημα στα 34 μου χρόνια γιατί θα έχω την ευκαιρία να ζήσω τα υπόλοιπά μου χρόνια, όσα με αξιώσει ο Θεός να ζήσω πολύ πιο ουσιαστικά, σε άλλες βάσεις, δίνοντας βαρύτητα και προτεραιότητα σε αυτά που πρέπει να δώσω».
«Δεν έχω δηλώσει ποτέ ότι η οδηγός είναι σύντροφός μου. Είναι φίλη μου. Εννοείται ότι είχαμε επαφή μετά το ατύχημα. Ευτυχώς η κοπέλα είναι μια χαρά στην υγεία της. Αν δείτε την καμπίνα του αυτοκινήτου, η θέση του συνοδηγού είναι εξαφανισμένη. Αν δε φορούσα ζώνη, με τέτοιο μπαμ το σώμα μου θα είχε φύγει εκτός αυτοκινήτου και πιθανότατα θα ήταν διαμελισμένο και θα το μαζεύαμε κομματάκια στην παραλιακή. Μπήκα στη διαδικασία να συζητήσω τι συνέβη με τη φίλη μου, αλλά δε μπορώ να μπω στη διαδικασία να κατηγορήσω έναν άνθρωπο που οδηγούσε για το αν αντέδρασε σωστά ή όχι. Δεν ήμουν σε θέση να δω καλά τι συνέβη. Και όταν είσαι στο αυτοκίνητο ενός άλλου ανθρώπου, είσαι στο αυτοκίνητο ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είχε πιει, δε νύσταζε, δεν την πήρε ο ύπνος. Η οδηγός λέει ότι υπήρξε ένα αυτοκίνητο που μας έκλεισε. Εγώ είδα ένα αυτοκίνητο να περνά πολύ κοντά μας όταν το αυτοκίνητο κατευθυνόταν προς το κράσπεδο. Μπορώ να πω μόνο αυτά που είδα».
