Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στο Celebrity life game και τον Κεν Αλεξανδράτο παραχώρησε ο Χάρης Βαρθακούρης.
Ο τραγουδιστής μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον διάσημο πατέρα του Γιάννη Πάριο και αν του είναι εύκολο να φέρει ένα τόσο βαρύ όνομα.Κατά πόσο τον επηρέασε το διαζύγιο των γονιών του, αλλά και για τον φοβήθηκε την σύγκριση με τον πατέρα του.
Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Τι εικόνες έχεις από τη μητέρα και τον πατέρα σου;
Αυτή είναι μια κουβέντα που είχα με τη γυναίκα μου πριν λίγο καιρό. Τη ρωτούσα πώς γίνεται να μην θυμάμαι πολλά πράγματα από τα παιδικά μου χρόνια!
Είναι επειδή τα έχω ξεχάσει; Επειδή δεν υπήρχε τίποτα σπουδαίο και άξιο ανάμνησης; Είναι επειδή ήταν δυσάρεστα και τα έχω “καταπιέσει”;
Υπάρχουν φυσικά κάποιες σκόρπιες εικόνες και αναμνήσεις, το γήπεδο, όπως ανέφερα και πριν, θυμάμαι επίσης ότι κάθε Κυριακή, πριν πάμε να δούμε παναθηναϊκό, τρώγαμε πάντα έξω, θυμάμαι που ο πατέρας μου δε μου χαλούσε το χατίρι και με έπαιρνε μαζί του στο στούντιο όποτε αυτό ήταν εφικτό, κάποιες καλοκαιρινές διακοπές, κάποια ταξίδια, μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση για μένα ήταν όταν πηγαίναμε με τον πατέρα μου στη Μινος και έμπαινα στην αποθήκη και έπαιρνα δεκάδες δίσκους κάθε φορά, θυμάμαι και κάποιες αταξίες και σκανταλιές και ίσως αν κάτσω επί τούτου να σκεφτώ να αναδυθούν κι άλλες εικόνες. Αλλά δεν είναι κάτι που έρχεται αυτόματα, όπως θα ήθελα.
Στη συζήτηση λοιπόν που είχα με τη γυναίκα μου της είπα ότι θέλω να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε τα παιδιά μας, όταν μεγαλώσουν, να έχουν πολλές και ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια. Να συζητάνε με φίλους και να θυμούνται 200 διαφορετικές ιστορίες χωρίς καμία σκέψη. Να αναπολούν την παιδική τους ηλικία και να χαμογελάνε όταν τη σκέφτονται.
Πως δια χειρίστηκες το διαζύγιο των γονιών σου;
Το διαζύγιο τους δεν ήταν μια συγκεκριμένη μέρα που έφτασε ένα χαρτί στο σπίτι. Οι γονείς μου ήταν εν διαστάσει κάποιους μήνες το χρόνο, κάποιους άλλους όχι.
Μια μπερδεμένη ιστορία που κράτησε χρόνια και που ποτέ μου δεν έβγαλα άκρη. Απλώς μια μέρα αυτός που φεύγει, δεν επιστρέφει. Αυτό είναι όλο. Δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητά σου. Μαθαίνεις να ζεις υπό αυτές τις συνθήκες, το συνηθίζεις και προχωράς.
Τελικά είναι εύκολο να φέρεις το όνομα ενός σπουδαίου καλλιτέχνη και πόσο επιβαρύνει την μετέπειτα δική σου πορεία;
Κάτι που πολλοί μου έχουν πει επίσης, είναι ότι αν ήμουν ακριβώς ο ίδιος μουσικός και τραγουδιστής που είμαι τώρα, με τις ίδιες καλλιτεχνικές δυνατότητες και ικανότητες, θα ήμουν πολύ πετυχημένος. Το βαρύ όνομα είναι “φρένο”. Φαντάσου δηλαδή όταν δεν είναι απλώς βαρύ, αλλά ασήκωτο.
Αγχώθηκες κάποια στιγμή για την σύγκριση με τον πατέρα σου και τη μουσική του πορεία;
Μιλάμε για μια εκπληκτική πορεία και καριέρα του πατέρα μου, ενός ανθρώπου που πλησιάζει τα 50 χρόνια συνεχούς κι επιτυχημένης παρουσίας στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδος, κάτι που είναι τρομακτικά σπάνιο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Οι μαθηματικές πιθανότητες να το πετύχει κάποιος αυτό, είναι ελάχιστες. Να το πετύχει συγγενής ενός τέτοιου καλλιτέχνη, είναι αστρονομικές. Θεωρητικά είναι πιο εύκολο να με χτυπήσει κεραυνός τη μέρα που έπιασα και το μοναδικό Τζόκερ, παρά να επαναλάβω μια πορεία σαν του πατέρα μου. Δε μπορώ να αγχωθώ με κάτι τέτοιο λοιπόν. Είναι ανώφελο.Στην τελική όμως είμαι αίμα του και την πορεία του τη χαίρομαι και την καμαρώνω. Την καρπώνομαι και τη ζω από τη μέρα που γεννήθηκα. Μόνο περηφάνια νιώθω λοιπόν.
Θεωρείς ότι έχεις αδικηθεί ως σήμερα και εννοώ ως καλλιτέχνης και όχι ως γιος του Γιάννη Πάριου;
Από μουσικούς και συναδέλφους, από άτομα που καταλαβαίνουν κάτι περισσότερο από έναν επιφανειακό ακροατή μουσικής, όχι. Από το ευρύ κοινό, πολύ πιθανόν. Προλαβαίνω όμως να το προσεγγίσω κι αυτό. Βέβαια πρέπει και να το θέλω.
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
