Η δημοσιογράφος Corinne Lhaik υπογράφει εκτενές άρθρο στο περιοδικό L' Express, με τίτλο: “Macron, o Ευρωπαίος” και φωτογραφία από τον λόγο του Γάλλου Προέδρου στην Πνύκα, με φόντο την Ακρόπολη.
Στο άρθρο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: Στις 10 Δεκεμβρίου του 2016, ο Emmanuel Macron διοργάνωσε την πρώτη του μεγάλη συγκέντρωση στο Παρίσι. Η ομιλία του κράτησε μιάμιση ώρα και καθ' όλη τη διάρκεια έδειξε το πάθος του για την Ευρώπη: “Αγαπάμε την Ευρώπη, θέλουμε την Ευρώπη”. Ο κόσμος που βρίσκονταν στην αίθουσα χειροκρότησε εκστασιασμένος, κρατώντας την μπλε σημαία με τα κίτρινα αστέρια και φωνάζοντας: “Ευρώπη, Ευρώπη”.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλίας, ανάμεσα στους 11 υποψηφίους, ήταν εκείνος που έδειξε το μεγαλύτερο ενθουσιασμό για το ευρωπαϊκό ιδεώδες. Σήμερα, οφείλει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη αμφιθυμία των ψηφοφόρων του, οι οποίοι δεν απορρίπτουν μεν το όραμα του Robert Schuman και του Jean Monnet, αλλά δεν ταυτίζονται τόσο με τους τεχνοκράτες συνεχιστές τους.
Η Ευρώπη είναι ένα ζήτημα γενεών. “Ο Emmanuel Macron δεν ανήκει στη γενιά των ιδρυτών της Ένωσης, ούτε στη γενιά των “χειριστών” της που δεν επιδεικνύουν ενθουσιασμό. Για εκείνον, η Ευρώπη αποτελεί αναγκαιότητα.” επισημαίνει ο Jean Pisani-Ferry, οικονομολόγος και υπεύθυνος της ομάδας του προεδρικού προγράμματος. Στα 39 του χρόνια, ο Emmanuel Macron δεν χρειάζεται να απαντήσει στο ερώτημα: Τι ψηφίσατε στο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Τότε εκείνος ήταν μόλις 14 ετών.
“Ανήκει στη γενιά του Erasmus και στην παράδοση του Jacques Delors”, υπογραμμίζει ο Enrico Letta, πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας που μαζί με τον Sebastien Maillard έγραψε το βιβλίο “Χτίζοντας την Ευρώπη σε έναν κόσμο βαρβάρων” (Faire de l' Europe dans un monde de brutes). Σύμφωνα με τον Pascla Lamy, Πρόεδρο επί τιμή του Ινστιτούτου Delors, “ο Emmanuel Macron δεν είναι ούτε αισθηματίας, ούτε ιστορικός, πιστεύει στην εξουσία και βλέπει τον κόσμο όπως είναι. Πέρα από συναισθηματισμούς, λέει ότι πρέπει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Ευρώπης, την ελευθερία της και ότι αυτό πρέπει να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο”.
“Είναι ο πρώτος πολιτικός που κάνει τη διάκριση ανάμεσα σε μια κλειστή και σε μια ανοιχτή κοινωνία, σε αντιδιαστολή με το παλιό δίπολο Αριστερά-Δεξιά.”, τονίζει ο Γερμανός καθηγητής Henrik Enderlein. Η Ευρώπη του πηγαίνει πολύ πιο μακρυά από τα σύνορα της Γαλλίας. “Έχει φέρει την ελπίδα σε όσους δεν θέλουν μια “Ευρώπη της Γερμανίας”. Ως εκ τούτου, πρέπει να εξηγήσω στους συμπατριώτες μου ότι ο Macron εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλίας και όχι της Ευρώπης.”, συμπληρώνει ο κ. Letta.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Emmanuel Macron συνδέθηκε με προσωπικότητες όπως ο Mario Monti, o Mario Draghi, o Matteo Renzi, o Sigmar Gabriel. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας στο Προεδρικό Μέγαρο, μεταξύ 2012 και 2014, συνομιλητής του ήταν ο Nikolaus Meyer-Landrut. Ο τωρινός πρέσβης της Γερμανίας στο Παρίσι, ήταν τότε σύμβουλος της Angela Merkel αναφορικά με ζητήματα που αφορούν την Ευρώπη. Όταν έφυγε από το Προεδρικό Μέγαρο, τηλεφώνησε στον Henrik Enderlein, εκφράζοντας την επιθυμία του να παραδώσει μαθήματα στο Hertie School. Ωστόσο, γίνεται Υπουργός Οικονομίας στις 26 Αυγούστου 2014.
Η αναφορά στην Ελλάδα
Για την παρασκευή του νόμου του για την ανάπτυξη, o Macron πραγματοποιεί συναντήσεις με μη Γάλλους ευρωβουλευτές, στις Βρυξέλλες, πρωτοβουλία που δεν είναι πολύ συνηθισμένη για τα δεδομένα των Γάλλων πολιτικών.
Τον Ιούνιο του 2015, στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης, την οποία διαχειρίζεται ο τότε Υπουργός Οικονομικών Michel Sapin, o Emmanuel Macron προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Αλέξη Τσίπρα. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός τηλεφωνεί στον F. Hollande και τον ρωτάει: “Ο Macron μιλάει εξ ονόματος της Γαλλίας;” “Όχι”, είναι η απάντηση του Hollande. Ο Γάλλος Πρόεδρος και ο τότε Πρωθυπουργός Manuel Valls ζητούν από τον Macron να σταματήσει.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 21 Νοεμβρίου, ο τότε Υπουργός Οικονομίας Macron υποδέχτηκε στο Παρίσι τον Γερμανό ομόλογό του Sigmar Gabriel. Μαζί, στην πλατεία της République αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης της 13ης Νοεμβρίου 2015 και μαζί συνυπογράφουν πρόταση για τη δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείο για την καταπολέμηση και πάταξη της τρομοκρατίας, την φιλοξενία των προσφύγων και την ασφάλεια. Παρίσι και Βερολίνο δεν βλέπουν με καλό μάτι την κίνηση αυτή: Γιατί ανακατεύονται οι Macron και Gabriel;
Στις 6 Απριλίου 2016, ο Emmanuel Macron ανακοινώνει τη δημιουργία του κινήματός του En Marche!. H Angela Merkel δεν καταλαβαίνει γιατί ο Hollande ανέχεται την παρουσία του “ταραξία” στην Κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε στη Γερμανία. Η Angela Merkel ωστόσο, έχει την ευκαιρία να τον παρατηρήσει και να αντιληφθεί ότι ο Macron είναι σε θέση να καταλάβει τη σκέψη των Γερμανών, έχοντας συμμετάσχει ο ίδιος σε πολλές διμερείς συναντήσεις σε Παρίσι, Βερολίνο και Βρυξέλλες. Η Merkel τον αξιολογεί και στα μάτια της παραμένει ένα “προϊόν” της γαλλικής Διοίκησης. Τον Ιανουάριο του 2017 αρνείται να τον δει όταν εκείνος πηγαίνει στο Βερολίνο, αυτή η τιμή ανήκει μόνο στα μέλη της πολιτικής της οικογένειας. Την εποχή εκείνη φαινόταν εξασφαλισμένη η νίκη του F. Fillon. Ο Macron θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι να ξεσπάσει το σκάνδαλο Fillon.
Σήμερα, ο Γάλλος Πρόεδρος και η Γερμανίδα Καγκελάριο συνομιλούν συχνά. Η συνομιλία γίνεται στα Αγγλικά, αν και οι δύο μιλούν ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Κατά τη διάρκεια των Συνόδων συνομιλούν πολύ. Πέρα όμως, από τα λόγια, στην πολιτική χρειάζονται και έργα: Και οι εργασίες θα ξεκινήσουν μετά τις 24 Σεπτεμβρίου. Ο Emmanuel Macron θα θέσει στο τραπέζι τις προτάσεις του αμέσως μετά το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Τα μέλη του επόμενου κυβερνητικού συνασπισμού θα γνωρίζουν έτσι τις θέσεις του Παρισιού. Μια ενδεχόμενη συνεργασία με το FDP, που τηρεί επιφυλακτική στάση ως προς την Ευρώπη, θα είναι ένα κακό νέο για τη Γαλλία.
Αναφορικά με τα μεγάλα ευρωπαϊκά ζητήματα ο Macron ακολουθεί την τακτική του τριγωνισμού. Όταν οι λαϊκιστές επικρίνουν την Ευρώπη και κάνουν λόγο για θέματα που σχετίζονται με την προστασία και την ασφάλεια, ο ίδιος καλύπτει αυτό το πεδίο.
Αποσπασμένοι εργαζόμενοι, μεταναστευτικό, μη επιθυμητές ξένες επενδύσεις, φοροδιαφυγή των γιγάντων του Διαδικτύου. Για τον Macron η λύση (απέναντι στις ΗΠΑ και την Κίνα) είναι η δύναμη της Ευρώπης. “Αυτή η νέα κυριαρχία νοείται συλλογικά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει, ως εκ τούτου να δεχτούμε ότι θα τη μοιραστούμε”, προειδοποιεί η πρώην Υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, Sylvie Goulard.
Για την αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των παραπάνω ζητημάτων, το Παρίσι υπολογίζει στη στήριξη του Βερολίνου. Όσον αφορά τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, ο ανταγωνισμός Γαλλίας και Γερμανίας παραμένει ισχυρός. Για τη Γαλλία η σημερινή κατάσταση παρουσιάζει αδυναμίες, με μια νομισματική πολιτική απολύτως ομοσπονδιακή και συχνά διαφορετικές οικονομικές πολιτικές. Η ελληνική κρίση έδειξε ότι το ευρώ θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει παρελθόν. Οι Γάλλοι είναι πεπεισμένοι: το ενιαίο νόμισμα δεν θα αντέξει μια παρόμοια κρίση.
Όσον αφορά το μεταναστευτικό ζήτημα, ο Macron έχει υιοθετήσει τη γερμανική ευαισθησία. Όσον αφορά το ευρώ, τα πράγματα αλλάζουν.
Από το Παρίσι, Μαρία Δεναξά
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
