Θλίψη προκαλούν οι εικόνες που έρχονται από τη Θεσσαλονίκη, εκεί που 2.500 συνάνθρωποί μας απλώνουν το χέρι για λίγα τρόφιμα. Από το πρωί σχηματίστηκαν ατελείωτες ουρές από ανέργους και συνταξιούχους που αδυνατούν να αγοράσουν ακόμα και τα είδη πρώτης ανάγκης. Οι ιστορίες τους συγκλονίζουν.
Χέρια ταλαιπωρημένα, πρόσωπα σκυθρωπά και μάτια δακρυσμένα.
«Εκεί που ήμασταν κύριοι, γίναμε ζητιάνοι» λένε.
Δέκα μέρες πριν το Πάσχα, χιλιάδες άνεργοι, οικογένειες με παιδιά, συνταξιούχοι, στέκονται στην ουρά για να πάρουν τι; Ρύζι, μακαρόνια, δημητριακά λάδι κι ελιές. Κάποιοι θα έπρεπε να ντρέπονται.
Από τις έξι το πρωί σήμερα, Πέμπτη, σχηματίστηκαν τεράστιες ουρές στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Συνάνθρωποί μας περίμεναν καρτερικά ο ένας πίσω από τον άλλον για να γεμίσουν τα καροτσάκια τους δυο -τρεις σακούλες.
Σήμερα, η Μαρίνα Γαβριηλίδου θα στρώσει τραπέζι χάρη στη διανομή δωρεάν τροφίμων του δήμου της. «Δούλευε ο άντρας μου. Τώρα δε δουλεύει. Εγώ δουλεύω για τρία κατοστάρικα. Πώς θα τα πληρώσεις; Τι θα φας;» ρωτάει.
«Μου λένε πως ζεις; Το πρόβλημα είναι πως ζούμε; Δόξα τω Θεώ τα καταφέρνω. Εντάξει, δουλεύουμε όλοι χωρίς ένσημα, πότε εδώ, πότε εκεί. Είμαι συνεπής στο δάνειό μου. Πέντε χρόνια άνεργος. Δεν παλεύεται. Άλλο το δύσκολα, άλλο με το πιστόλι στο κεφάλι». Ο Γιώργος Σωτήρας λυγίζει. Έχει δύο παιδιά. Λυπάται για το παρόν και φοβάται για το μέλλον. Δεν φανταζόταν ποτέ, όπως λέει, ότι στα 50 του χρόνια θα άπλωνε το χέρι…
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
