Βλέπω ξαφνιασμένους και έκπληκτους πολίτες και πολιτικούς να πέφτουν από τα σύννεφα, επειδή άκουσαν ή είδαν τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη, να λέει ότι ήταν συνειδητή επιλογή η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης για να χρηματοδοτηθούν τα ασθενέστερα στρώματα.
Μα δεν είναι η πρώτη φορά που ειπώθηκε αυτό.
Το είχε ομολογήσει, υπερηφάνως και πρώτος, ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στη Βουλή. Με τα ίδια σχεδόν λόγια.
Προσωπικά δεν ξαφνιάστηκα ούτε τότε, ούτε και σήμερα. Γιατί πολύ απλή η πολιτική της αναδιανομής, την οποία ανέκαθεν πρέσβευαν ιδεολογικώς τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς, αυτό επιβάλλει.
Να παίρνεις τα ευρώ από αυτούς που τα βγάζουν δουλεύοντας, για να τα δίνεις σε αυτούς που δεν έχουν χρήματα, είτε γιατί δεν έχουν δουλειά είτε γιατί τα όσα βγάζουν δεν τους φθάνουν για να περάσουν.
Μόνο που σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και πολυετούς ύφεσης, αυτό δεν είναι αναδιανομή πλούτου. Γιατί όσοι δουλεύουν ολημερίς για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην δεν είναι πλούσιοι, χώρια που έχουν και κάποιους άνεργους μέσα στην οικογένεια για να θρέψουν.
Κι όσο πληρώνουν από το υστέρημα τους την υπερφορολόγηση για την αναδιανομή τόσο φθίνει ο κύκλος του χρήματος. Τόσο μειώνεται το χρήμα που κυκλοφορεί. Τόσο στριμώχνεται η οικονομία κι άλλο τόσο πέφτει η κατανάλωση και η παραγωγή.
Κι οι φτωχοί γίνονται περισσότεροι και φτωχότεροι. Κι όλα αυτά συμβαίνουν στο όνομα της υποστήριξης τους. Γίνεται αναδιανομή της φτώχειας και μάλιστα με συνεχή τάση διεύρυνσης των ανισοτήτων.
Πολύ απλά. Αναδιανομή κάνεις όταν έχεις εξασφαλίσει την αύξηση της οικονομίας. Και αναδιανέμεις το περίσσευμα που δημιούργησες. Όταν αναδιανέμεις το υστέρημα, κάποια στιγμή ο βρόγχος πνίγει και όσους μέχρι τότε την είχαν γλιτώσει.
Και αν θες να κάνεις πολιτική με τα λεφτά των φορολογούμενων και να παριστάνεις τον καλό στα ασθενή στρώματα, οφείλεις να ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα σε πάρουν κι αυτοί χαμπάρι.
Γιατί θα καταλάβουν ότι το επίδομα δεν φτάνει για όλους, γίνεται όλο και μικρότερο, κι όσοι το χρηματοδοτούν όλο και λιγοστεύουν κι οι ευκαιρίες για νέες δουλειές όλο και περιορίζονται.
Τελικώς εσύ που αναδιανέμεις την φτώχεια αντί να αυξήσεις τον παραγόμενο πλούτο, είσαι ο μόνος πρόσκαιρα κερδισμένος γιατί εμφανίζεσαι ως ο δήθεν φιλεύσπλαχνος με τα λεφτά των άλλων. Αλλά κι αυτό δεν κρατάει για πολύ.
Μόλις σε καταλάβουν θα το πληρώσεις κι εσύ διπλά τρίδιπλα το κόλπο που έκανες. Μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά και για την μεσαία τάξη και για τους ασθενέστερους.
Πέτρος Μποτσαράκος
